Thursday, January 31, 2013

Երեխաներ ուտող կատուն


Կատուն,որի մասին ուզում եմ ձեզ պատմել,նման չէ այն կատուներին որոնց մենք գրեթե ամեն օր հանդիպում ենք փողոցներում : Նա ահռելի չափերի հասնող հրեշային սև կատու է, որն ունի ցլի մեծության մարմին,  և ապրում է Իսլանդիայի սարերում: Յոլյան կատուն ունի տիրուհի` հսկա մարդակեր Գրիլան (հավատացեք նրա անունը բացարձակապես կապ չունի  հավի գրիլի հետ,որին մասին այս պահին հիշատակելով`  արժանացա բազմաթիվ քաղցած մարդկանց հայհոյանքների տեղատարափին J): Գրիլայի իսկական տեսքը ոչ ոքին հայտնի չէ.կան մարդիկ, որ պնդում են,թե Գրիլան ունի տասնհինգ պոչ,որոշները հավաստիացնում են, թե նա ունի սմբակներ, այս բոլորը, իհարկե, միայն վարկածներ են, բայց այն, որ նա ունի  12 որդի, հաստատ է:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

տողադարձ-

նախ՝ վերնագիր...
անվերնագիր...
անվերնագիր
մի վերնագիր...

նոր տողից ու...
մի մատ խորքից...
մի մատ տեղում
մի հատ ուղղում...
մի մատ խորքից...
ու նոր տողից...

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Wednesday, January 30, 2013

Անհայտ երաժիշտը

Նա ապրում էր քաղաքի ծայրամասերից մեկում, մի աննկատ մնացած տանը, չքավորի կյանքով: Տունը շքեղ չէր, բաղկացած էր նախասրահից և մի փոքրիկ սենյակից: Նախասրահում դրված էր մի հնամաշ թախտ, հյուրասրահում դրված էր սեղանը, որի վրա խնամքով դարսված էր նոտաների մի քանի հաստ կապոցներ, սեղանի կողքին չորս  աթոռ էր դրված, որոնցից մեկը քիչ էր մնում ընկներ չորս ոտքից մեկի չլինելու պատճառով, փոքր ինչ այն կողմ դրված էր բազկաթոռ, փոքրիկ պահարան, պատի վրա կախված կար արծաթե շրջանակի մեջ մի հնամշ լուսանկար, որին շատ հաճախ էր նայում ծերուկը, ահա նրա  բնակարանի ողջ կահավորանքը:
Ո՛չ, ո՛չ, ես մոռացա ներկայացնել ամենակարևոր բանը ծերուկի համար այդ խղճուկ բնակարանում: Դա դաշնամուրն էր, նրա միակ մխիթարանքը, նրան շունչ հաղորդող առարկան, որն իր կյանքից թանկ էր գնահատում: Այն դրված էր սենյակում՝ պատուհանից աջ: Նա ամեն օր խնամքով մաքրում էր այն , բացում, մի քանի նոտայի թուղթ  դնում առաջը ու մատիտ: Այդպես մի քանի օր շարունակ նա նույն թղթերը դնում ու վերցնում էր, մինչև երկար փնտրտուքներից հետո վերջապես մի քանի նոտա էր գրում կողք կողքի, հետո ծալում էր խնամքով ու դնում սեղանին: Հագնում էր հնամաշ կոշիկներն ու դուրս էր գալիս տնից, գնում էր զբոսնելու ու մինչև ուշ երեկո չէր վերադառնում:  Թե ինչ էր անում դրսում, չեմ կարող ասել: Իրականում նա էլ չգիտեր՝  ինչ է անում. քայլում էր անիմաստ ու աննպատակ, նայում ծառերին, թփերին, հետևում էր թռչուններին, մտքում սավառնում էր նրանց հետ, թռչում հեռու~-հեռու՝ դեպի հեռավոր անցյալը, դեպի մանկությունը, խավարում մնացած պատանեկությունը, բայց հանկարծ սթափվում էր ու արդեն  ծերացած աչքերով ինչ որ մեկին էր փնտրում, հետո հուսահատությունից կնճիռներով ծածկված դեմքը ձեռքերով փակում էր ու սկսում հեկեկալ երեխայի նման:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Tuesday, January 29, 2013

Ես սիրում եմ մեզ

- Արի՛ այստեղ:
- Որտե՞ղ:
- Դե, այստեղ` ինձ մոտ`հայելու դիմաց:
- Ու՞:
- Նայի՛ր:
- Հա, ի՞նչ:
- Ի՞նչ ես տեսնում:
- Քեզ:
- Ու՞:
- Ի՞նչը՝ ու:
- Քեզ դու՞ր է գալիս այն, ինչ տեսնում ես:
- Հա, բայց ի՞նչ ես ուզում դրանով ասել:
- Հասկանու՞մ ես,խնդիրն այն է,որ այն,ինչ ես տեսնում եմ հայելում, ինձ դուր չի գալիս:Մի տեսակ,ոնց ասեմ, ես իմ ճաշակով չեմ:
- Առաջին անգամ եմ լսում նման ապուշություն:Ի՞նչ է նշանակում ես իմ ճաշակով չեմ:
- Դե, նայի՛ր,ապա նայի՛ր, չէ՛, ուշադիր նայիր, այս ի՞նչ գրողի տարած պեպեններ են, քիթս տե՛ս ինչ երկար է, ինձ մեկ-մեկ թվում է, որ ես փինոկիոյի հետ ազգակցական կապեր ունեմ, ու որ ամեն անգամ սուտ ասելիս քիթս երկարել է, կամ շուրթերս, նայի՛ր կարծես բոտեքս արված լինեն:
-Բոտեքսը կնճիռների հարթեցումն է: Իսկ շրթունքների վիրահատությունը այլ կերպ է կոչվում, եսիմինչապլաստիկա,չեմ հիշում:
-Ինչ որ է, ի՞նչ տարբերություն: Ու ընդհանրապես ինչու՞ ես ուղեղդ նման հիմար տերմիններով լցնում, ինչի՞դ է պետք:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Հաշմանդամ, թե ոչ հաշմանդամ. մենք բոլորս էլ հավասար ենք

«Մենք ապրում ենք ինչպես կարող ենք, իսկ  նրանք ապրում են ինչպես օգնում ենք».
Այս արտահայտությունը վերցված է մի ֆիլմից, որը նվիրված  է հատուկ կարիք ունեցող երեխաներին: Այն իր հերթին դարձել է իմ և իմ ընկերների կարգախոսը:

Քանի որ ես փոքրուց առնչվում եմ հաշմանդամություն ունեցող երեխաների հետ ես հասկացել եմ, որ ժամանակին մասնագետների կողմից համապատասխան կրթական ծրագրում  ներառելու դեպքում նրանցից շատերը չեն տարբերվի մեզանից: Մեր ճիշտ վերաբերմունքից կախված են նրանց հաջողությունները և ուսումնական գործնթացում, և հասարակության մեջ  ինտեգրվելում:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Կապույտ արևներ

Ես մի բան չեմ հասկանում. ախր դու նորմալ աղջիկ էիր:
- Ես հիմա էլ եմ նորմալ աղջիկ:
- Չէ հա~: Դու, որ կողքից լսեիր քո մտքերը, կյանքոմ քեզ նորմալ չէիր անվանի:
- Ես ուղղակի սիրահարված եմ:
- Դու սիրահարված չես է, դու չորանում ու գժվում ես նրա համար,չէ,ավելի ճիշտ դու պաշտում ես նրան:
- Չափազանցնում ես:
- Չէ, իրոք: Լսի՛ր, դու հավասարակշռած, առողջ դատողությամբ մարդ ես:Կարող ես ինձ բացատրել, թե նա ո՞վ է, ի՞նչ է, որ այդպես քեզ դուր է գալիս:Ախր, որ ասեմ դու նրա դուրը գալիս ես ու նրա ուշադրությունից շոյված` մեջդ ինչ-որ զգացմունք է առաջացել, սուտ կլինի: Իրոք չեմ հասկանում:
- Լռի՛ր, հանգ՛իստ թող ինձ:
- Չէ՛,ես պիտի խոսե՛մ: Դու քեզ ներշնչել ես,լուրջ եմ ասում: Հիշում ես,դու ինքդ էիր ասում,որ սիրահարվածությունը ներշնչանք է:
- Ես հիմար էի:
- Գրո՛ղը տանի,դու հիմա ես հիմար: Դու հաստատ ինչ-որ ղզիկ, թինեյջերական ֆիլմի տակ ես մնացել:
- Երևի ուզում էիր ասել ֆիլմի ազդեցության տակ:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Խիղճ

Մարդու հոգւոմ ի՜նչ լույս խոհեր կան, Աստված
Անմահ տողեր ու կոթողներ կան, Աստված,
Բայց այս հրաշք, այս գեղեցիկ աշխարհում,
Ինչու նաև ավերողներ կան, Աստված...

    Աշխարհը լիքն է կործանումներով, վայրի տագնապներով, սահմռկեցուցիչ պատերազմներով, մարդասիրության խենթ հեղեղներով մարդիկ քանդում են աշխարհի տունը, հրի են մատնում <<երգի>> ապարանքներ և խուլ քրքջում:
Դրդված նեղ անձնական շահերից՝ մարդը ոտնատակ է անում իր իսկ նմանին, ցավ , վիշտ ու տառապանք սփռում շուրջը: Ճակատագրի դառնության միջով նայում եմ մարդու անլուր ցավերին:
Խեղճ մարդու կրծքում մի սիրտ է դրված, որն հազար կողմից լուռ բզկտվում է: Եվ այդ բզկտված սրտում է ապրում «աստվածային» ԽԻՂՃԸ: Կարծում եմ կյանքում յուրաքանճյուր մարդ նախ պիtի առաջնորդվի խղճով: Այս դեպքում մարդը միայն բարիք կսփռի իր շուրջը և երբեք խղճի խայթ չի ունենա, որը կյանքի թույնն է:Խղճից են բխում բարությունը, մարդկայնությունը ազնվությունը, արդարությունը:Կյանքը բարդ է հակասական, հաճախ այն շատ փշեր է դեմ անում, բայց հարկավոր է միշտ պահպանել մարդկային նկարագիրը,  լինել անչար, բարի, մեծահոգի, կարողանալ կարեկցանքով նայել կարեկցանքին:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Monday, January 28, 2013

Իսկ...

Իսկ հրաշքները,որ մենք փնտրում ենք,
Միշտ կարող են մեզ օգնել,
Հասնել դեպի դրականը ու չանցնել կողքով անտարբեր…
Իսկ երազներում միայն փնտրում եք,ինչը որ իրականում չկա,
Ինչը որ հավերժ որոնում եք, միայն երազներում են հանդիպում…
Իսկ մթությունում,որում կորչում ենք,ասես մենք չենք այդպես ուզել,
Ասես կրակն ու հովն հանդարտ, առանց մեր կամքի են խառնվել,
Ասես մթում` առանց կրակ,ձեր հոգիները չեք այրել…

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Friday, January 11, 2013

«Կարդացի և... » մրցույթը շարունակվում է

Հարգելի աշակերտներ, « Զարթոնք-89 » հասարակական կազմակերպությունը և « Երիտասարդ լրագրողների առցանց ակումբը » սիրով  տեղեկացնում են, որ  «Կարդացի և... » շարադրությունների մրցույթի վերջնաժամկետը հետաձգվել է մինչև փետրվարի 15-ը:




Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Monday, January 7, 2013

Հանճարների հանճարության գաղտնիքները


 Ժամանակ առ ժամանակ ողջ մոլորակում բնակվող զանազան ազգերում ծնվում են այնպիսի հանճարներ, որոնց գործունեության արդյունքները տարիներ շարունակ զարմանք ու հիացմունք են առաջացնում սերունդներում: Այդպիսիք են եղել և մնում երկու շատ տարբեր ժամանակահատվածներում ստեղծագործած Սալվադոր Դալին և Լեոնարդո դա Վինչին. անհատներ, որոց կյանքն ու ստեղծագործությունը կարելի է անվերջ ու անվերջ ուսումնասիրել:
Այժմ կփորձեմ ձեզ ներկայացել այս երկու հնարամիտների առաջարկած մեթոդները, որոնք էլ կարծես թե որոշակիորեն բացահայտում են նրանց վարքը:
Դալիի աշխատանքներին նայելիս անգամ անհնարին է թվում դա ուղեղում պատկերացնելը, էլ ուր մնաց թե նկարելը: Պարզվում է, որ այդ բոլոր տարօրինակ տպավորիչ նկարների ստեղծումն ունեցել է մի ընդհանուր մեթոդ:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Քաղաքացիական լրագրություն: Սեմինար Երևանում

 «Ի՛նձ էլ գրիչ»  տվեք ծրագրի շրջանակներում, հունվարի 27-ին  «Նոյյան Տապան» լրատվական կենտրոնում տեղի կունենա  «Սոցիալական մեդիաների կիրառումը քաղաքացիական լրագրության մեջ» սեմինարը:


Սեմինարը 14-18 տարեկան այն պատանիների համար է, ովքեր հետաքրքրված են լրագրությամբ, ցանկանում են նոր մեդիա հմտություններ ձեռք բերել ինտերնետում աշխատելու համար, ինչպես նաև գիտելիքներ ձեռք բերել բլոգ վարելու և հայկական բլոգոսֆերայի մասին:
Սեմինարը վարում է հայտնի բլոգգեր Սամվել Մարտիրոսյանը:

Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}