Օֆելյա Բաղդասարյան: Եթե հանդիպեի իմ սիրելի հերոսին

«Տունը, որտեղ գիրք չկա, նման է  հոգուց  զրկված մարմնի »,- այսպես է արտահայտել Ցիցերոնն իր սերը գրքերի նկատմամբ :Անշուշտ  գրքերն են ,որ թեվեր են տալիս մեր հոգիներին ու օգնում մտքով  սլանալ դեպի անսահման գիտելիքների աշխարհ :
    Հաճախ հոգնում ես առօրեական հոգսերից, ձանձրանում  կյանքիդ միօրինակությունից եվ երազում կտրվել աշխարհից :Այդ ժամանակ  է, որ քեզ օգնության է  հասնում  քո անկեղծ, անխոս ու իմաստուն ընկերը՝  գիրքը :Գիրքը մարդու ընկերն է , որին պետք է կարողանալ   ընտրել , իսկ ընկերոջ հանդեպ ամենավատ  վերաբերմունքը  դա չկարդալն է :Ով գիրք սիրում  է, նա երբեք նվիրված  բարեկամի , փրկարար խորհրդատուի , ուրախ ընկերոջ , իսկական  մխիթարողի կարիք չի զգա::
  Կարդալով , մտորելով մարդ կարող է անմեղորեն ուրախացնել իրեն եվ հաճույք ստանալ ժամանակից, ճակատագրի բոլոր պատահակություններից:
  Ամեն անգամ նոր գիրք ընթերցելիս   տեղափոխվում ես մի նոր աշխարհ , ուր մտնելով  սկսում ես ապրել հերոսների  պես, մտահոգվել, ուրախանալ  , գուցե նաեվ ազատություն տալ զգացմունքներիդ  ու արտասվել:Այդ զգացողությունները կարող են  մեջդ արթնանալ այն ժամանակ , որ հասկանաս հեղինակի ասելիքն  ու նոր դաս քաղես  դրանից:
  Հաճախ հեղինակը կերտում է  այնպիսի կատարյալ հերոս ,որին ուզում ես նմանվել , խլել նրա բնավորության գծերը , կամ այլեվս չկրկնել նրա սխալ արարքները :Գուցե նաեվ  դեմ առ դեմ հանդիպել ու ասել, թե ինչ ես զգացել ,երբ  կարդացել ես նրա մասին, թե  իր նկարագրության ժամանակ  ինչպես է իր դեմքն  ուրվագծվել  ուղեղիդ  մեջ , թե ինչպես ես վերապրել նրա ապրածը  եվ շատ այլ այսպիսի խոհեր , որոնց մասին կուզեիր , որ անպայման իմանա  սիրածդ ստեղծագործության հերոսը :
  Երկար մտորումներից հետո, մտածեցի , որ   ճիշտ  կլինի  բացեմ գրքերի պահնոցն ու ընտրեմ   մի հոգեհարազատ գիրք : Երբ բացեցի գրապահարանս,   մի տարօրինակ, միաժամանակ  արտասովոր  ու հաճելի  բույր զգացի ՝ դա հին ու հաստափոր գրքերի    մաշված   էջերի բույրն  էր, որն  ստիպեց զգալ   ինձ դրախտում :Այո, ես միշտ  պատկերացրել  եմ , թե դրախտը մի տեսակ գրադարան է ,եվ այդպես էլ կա:

  Գրքերը շարված էին  հավասար, լուռ , խրոխտ  ու ձիգ, միայն նրանց մեջ  դարչնագույն կազմով  մի գիրք կարծես խնդրում էր ,որ  խախտեմ այդ գրքերի շարքն  ու իրեն ձեռքս առնեմ  : Դա  Րաֆֆու ««Սամվելն » էր: Ես, առանց վարանելու, ,զգուշությամբ հանեցի այն, նստեցի բազմոցին ու սկսեցի ընթերցել: Սկիզբը խոստումնալից էր:Անընդատ սպասում էի , որ շուտով հաջորդ էջին կհայտնվի մի հերոս, ով կստիպի մյուսներին համեմատվել իր հետ, ով կատարյալ կլինի իր կերպարով ու նա եղավ . ոչ Սամվելը, այլ Մամիկոնյան Վասակի որդի Մուշեղը: Անունն ընթերցելուն պես   առջեվս կանգնեց   մի հոյակապ   ու բարեկազմ տղամարդ, որի  ամեն մի  գծից երեվում էր լավ պատերազմողի   վեհությունը :Նրա հագուստի   պարզությունը  ամբողջովին համապատասխանում էր իր տան անշքությանը :Նրա   մեջ նկատվում էր ավելի ամրություն   եվ դիմացկունություն , քան նրբություն կամ ճաշակ : Իր զինվորական  խստակեցության հետ մեկտեղ  նա  ընտանիքի նվիրյալ էր: Այս գծերն էին , որ ինձ ստիպեցին սիրել  այս կերպարն  ու ցանկանալ նմանվել նրան :        
    Եթե հանդիպեի իմ սիրելի  հերոսին ՝   Մսւշեղին , ամուր  կգրկեի նրան ու կասեի , որ ուզում եմ  իր պես  քաջ ու խիզախ լինել …

Լոռու մարզ , գյուղ Շահումյանի միջն. դպրոց,
9-րդ  դասարանի աշակերտուհի
Բաղդասարյան Օֆելյա Սեմյոնի

եթե հանդիպեի իմ սիրելի հերոսին, հայ գրականություն, ՇԱՐԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, Սամվել, Րաֆֆի,

Rate this posting:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}