Սամվել Շահնազարյան:Գիրքը, որը սովորեցրեց ինձ ապրել

Այն չսովորեցրեց ինձ ապրել, սակայն սոովորեցրեց լինել խորաթափանց, սիրալիր, դիմացկուն և որ ամենակարևորն է`  նպատակասլաց: սովորեցի գնահատել այն ամենն, ինչ դեռ ունեմ, դիմակայել կյանքում շատ ու շատ փորձությունների ու կորուստներին: Սովորեցի կրելով ցավը շարունակել ապրել առանց դրա:

Խոսքը ժամանակակից գրող Արտակ Ճաղարյանի <<Ականատեսը>> վեպի մասին է:

Հիմա փոքր-ինչ գրքի մասին.

Վեպի նախատիպը հանդիսացող պատմության հեղինակը Ջոշ Մաք-Դաուելն է: Բայց հայկական տարբերակը թարգմանություն չէ:  <<Այս գիրքը շատ հեռու  է ուղղակի թարգմանություն լինելուց: փաստացի սա նորավեպ է` հիմնված հիշատակված պատմության վրա: Մենք պահպանել ենք պատմության սոսկ հիմունքային գծերը` իրադարձությունները տեղափոխելով այլ հարթություն և այլ կոլորիտ, ըստ էության դրանով իսկ սյուժետային նոր առանձնահատկություններ առաջարկելով ընթերցողին: Այս ամենը բնականաբար հեղինակի համաձայնությամբ:…>>,-ասվում է գրքում:

Գիրքը պատմում է հանգամանքների բերումով հայրենիքից դուրս ապրող Գևորգ Միքաելյանի անակնկալ-փորձություններով ու ցավով լի կյանքի ուղու, առաջին սիրո արյունոտ կորստի և հետագայում այդ զգացմունքն ուրիշի մեջվերգտնելո մասին: Ներկայացվում են նաև տարբեր իրավիճակներից դուրս գալու ճանապարհներ,  որոնք ի դեպկյանքիս տարբեր դրվագներում ինձ շատ օգնեցին: Այս գիրքը <<կյանքի ուղեցույց>>դարձավ ինձ համար:  Գնալով համոզվում եմ, որ իմ կյանքը շատ նման է գրքի հերոսի կյանքին, իսկ ուղիս`նրա ուղուն: Ես տարբեր եմ միայն իմ որոշակի առանձնահատկություններով: հենց դրա համար է, որ շարունակում եմ ապրել այդ գրքով ու նմանվել իմ հերոսին:

Այն ամեն ինչի մասին է ու ամեն ինչ ինձ համար: Այն իսկապես փոխեց ինձ:

Գիրքը, գիրքը որը սովորեցրեց ինձ ապրել, հայ գրականություն, ՇԱՐԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ,

Rate this posting:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}