Մտքերի մեջ խորասուզված` չնկատեցի ,թե ինչպես երկինքը մշուշվեց աղջամուղջով,և տեսարանը շաղախվեց շամանդաղի նոսր շերտով:Խավարը ահռելի քայլերով առաջ էր սլանում` երկիրը առնելով իր մութ շվաքի տակ : Լուսնի կաթնագույն լույսի ներքո առկայծում էին աստղերը:Հեքիաթային գիշերը իր զովքն էր ցողացել ` ռոմանտիկ երեկոն դարձնելով ավելի դյութիչ :Երկնասույզ ամպերը , կարծես հույզերով հյուսված պսակներ լինեին աստղերի շուրջը ,որ փորձում են հասնել նրանց ու պատմել երազկոտ մարդկանց անկատար իղձերի ու երազանքների մասին :ՈՒզում եմ նայել աստներին ,երազել ու երեկոն այս ամուր պահել կոպերիս մեջ…Նայում եմ ու մտածում,որ եթե մարդիկ շարունակեն այսպես անդադար աստղերին նայելով երազել , լուսինը կզգա ,թե ինչ է մենությունը...
Մենությունը սեղմել է սիրտս ,կուրացրել հոգիս:Լույս եմ որոնում այս մթության մեջ `լույսի մի ճրագ ,որ լուսավորի սրտիս խորքերը ու հանդարտ այրվի հոգուս կիսաբաց պատուհանի տակ:Ինձ հարկավոր է բանիմաց ընկեր , որ հասկանա ինձ , երբ տխուր եմ ես ,որ հարցեր չտա ,երբ բացակայում են պատասխանները:Ես որոշեցի գրքեր կարդալ և գիրքը դարձավ իմ մենության ընկերը:Հիշում եմ Նար-Դոսի <<Սպանվաց աղավնին>>,որ խորը սպի է թողել իմ հիշողության վրա: Այնքան հետաքրքիր և պատկերավոր էին շարադրված դեպքերը, կարծես ինչ-որ գերբնական ուժ ինձ շղթայել էր պատմությանը, և թվում էր` ներկա եմ և ականատեսն եմ լինում իրադարձությունների զարգացմանը: Ես կարծես շնչում էի Սառայի հետ,գնահատում նրա քայլերը ,ինձ թվում էր` իր հետ մեկտեղ ես էլ էի կյանքի փորձ ձեռք բերում :Ես հետևում էի նրա սխալներին և իր իսկ թույլ տված սխալների վրա ուղղվում,դասեր քաղում ու աշխատում չանցնել նրա անցած ճանապարհով:Ես հասկացա ,որ կա միայն մեկ ճանապարհ ճիշտ ապրելու և կյանքին հաճոյանալու համար, ապրել ազնիվ և անսխալ ,իսկ ապրել անսխալ` նույնն է, ինչ քայլել ավազի վրայով առանց հետքեր նշմարելու…
Սառան հպարտ կին էր,և նրա հպարտությունը վնասեց մի էակի,ով ընդհանրապես մեղավոր չէր և ոչ մի առնչություն չուներ մոր կյանքում տեղի ունեցած ցավալի ճակատագրական դեպքերի հետ,որ վճարեց կյանքի գնով:Եղավ այն, ինչը երևի սահմանված էր ի վերուստ :Երբեք չէի պատկերացնի ,որ հասարակ թռչնի մահը կարող էր այդչափ ծանր տանել,իսկ սպանվաց աղավնին ապացուցեց ,որ մահը մահ է ,լինի դա թռչուն ,թե որևէ այլ կենդանի արարած...
Կարդացի, կարդացի և… Արցունքը երկչոտ դողում էր աչքիս մեջ և փայլում ապակու անկենդան փայլով,ներսս մի տեսակ այրվում էր, աչքիս երևում էին անբովանդակ տեսիլներ:Խորը շունչ քաշեցի , և նույնիսկ մի պահ դադարեցի շնչել. ուզում էի հասկանալ: Անհամբեր սպասում էի` ինչ պետք է կատարվեր ,բայց և այնպես հակառակ իմ ցանկության զսպում էի ինձ ,որ չկարդամ:Ուղեղիս մեջ գամվել էր մի միտք` հասկանալ ինչու :Դեռ արշալույսը չծագած` մանկան աչքերին մարել է երեկոն…
Կներես ,սիրտ իմ , չէի ուզում քեզ նեղացնել, չէի կարծում ,որ այդքան ուժգին ու խորապես կարձագանքես…Տաք արցունքը գլորվեց այտիս ու դանդաղ սահեց ցած: Խոսել չգիտես,որ խոսես ,սակայն ես լսում եմ քո խոսքերի լուռ շշուկները:
Ես ցնցված էի :Իմ պատանեկան հոգին ի զորու չէր այդքան ցանր ,դժվարություններով լի կյանքի պատմությունը հեշտ մարսել: Այն ժամերը ,որ ես նվիրեցի <<Սպանված աղավնուն>> ,մի հավերժություն էր թվում,այնքան երկար տևեց , որ ինձ թվաց` մի ամբողջ կյանք եմ ապրում :
Ռուբեն Թուսյանից մնաց այն սպին և սպանված աղավնին, իսկ ինձնից` հարցեր ,հարցեր ,որոնց պատասխանել Սառան այդպես էլ չհասցրեց: Ինչի՞ համար...Ինչու՞ սպանեց...Միթե՞ հպարտությունը կարող է մարել մոր սրտում եղած մայրական սերը,զգացմունքները:Ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ Սառային:Երբեմն փորձում էի արդարացնել ,ամեն կերպ ուզուում էի հասկանլ…
Կեղծիքը փակում է ճծմարտության լույսը և մենք տեսնում ենք այդ լույսի մութ ստվերները :Կյանքի այս բեմում մենք դարձել ենք ստի կրողները:Մենք դա չենք տեսնում ,տեսնում են նրանք ,ովքեր խորթ ու անծանոթ են այս աշխարհին :Ինձ միշտ մի հարց է տանջել .<<Ինչու՞ են լալիս նորածինները լույս աշխարհ գալիս >>:Այժմ ես գիտեմ .հենց նրանք են տեսնում ստի մութ ստվերները ,և այն, ինչ տեղի է ունենում մեր կյանքում, սարսափեցնում է նրանց :Վախից ճչում են ,և ո՞վ է հասկանում նրանց սրտի սագնապը :Երբեմն ինձ թվում է` կյանքի իրադրություններից հոգնած Սառան,իր փոքրիկին սպանել է ,որպեսզի փրկի այս կյանքի դաժան խաղից ,որ կյանքը չհասցնի կործանել իր երեխային այնպես,ինչպես որ իրեն կործանեց :Երբեմն արդարացնում եմ ,երբեմն էլ փնովում նրան …...
Աստված պատժեց Սառային ,խլելով կյանքը և նա մահացավ իր հետ տանելով կրծքի տակ սաղմնավորվող,դեռ չծնված երկրորդ երեխային ,չվայելելով մայր կոչվելու բերկրանքը :Այդ պատմությունը կարդալով ես ինքս ինձ երդվեցի կյանքում լավ մայր լինել երեխայիս համար և կյանքում արժանապատվորեն կատարել մոր սխրանքը...
Իմ կյանքում տեղի ունեցեծ <<շրջադարձից>> հետո ես ավելի զգոն եմ դարձել,քայլեր կատարելուց առաջ ավելի երկար եմ մտածում,իսկ կյանքին` ռեալ նայում ...
Գիշեր է ,այն խորհրդավոր գիշերներից մեկը:Երկնքից կախվաց կիսալուսինը ժպտում է երկրին:Ամեն ինչ նույնն է ,ես եմ փոխվել...Նույն երկինքը,նույն աստղերը ու մշուշները,որոնց մեջ այնքան թաքնվաց խորհուրդներ կան,որոնք ես կբացահայտեմ իմ կյանքի հետագա էտապներում...
Կապանի թիվ 10 միջն. դպրոց 11-րդ դասարան
Աննա Մանգասարյան
Նյութը խմբագրված չէ. Rate this posting:
{[['', '']]}
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}
No comments:
Post a Comment