Նարեկ Գալստյան: Գիրքը, որը սովորեցրեց ինձ ապրել

Ճայերի մեծ մասը չի ձգտում թռիչքներից որևէ բան հասկանալ, բացի ամենաանհրաժեշտից՝ ափից հասնել մինչև կերը և վերադառնալ։
Մարդկանց մեծ մասն էլ ձգտում է կյանքից բան հասկանալ , չէ , չի ձգտում այլ վստահ է որ ինքը կյանքը հասկանում է լիարժեք «ամենակարեւորով» ` ափից հասնել մինչև կերը և վերադառնալ։
Առանջինը Ռիչարդ բախի խոսքերն են , իսկ երկրորդը ՝ հենց այն խոսքերը որ ինձ ստիպեցին կարդալ այդ Գիրքը , իսկ երկրորդը ՝ իմ եզրահանգումն է , որը ստիպեց ինձ հարգել այդ գիրքը ու վերաբերել նրան որպես ԿՅԱՆՔԻ ԴԱՍԱԳՐՔԻ:

Առաջին հայացքից հասարակ ճայերի հասարակ առօրյայի մասին պատմող այդ գրքույկը կարող է մանկան հեքիաթ թվալ , եւ գուցե այդպիսին էլ կա՞,չգիտեմ,բայց այն ինձ սովորեցրեց մենակ չլինել:
Ես երկա՛ր ժամանակ մտածել եմ .
-Արդյոք ճի՞շտ եմ ես վարվում , մի՞թե առավելություն է տարբեր լինելը , արդյոք դա եսմոլություն կամ դրա նման մի բան չէ՞ , ինչպես պնդում են շատերը , որն է պատճառը,ինչու եմ հաճախ մենակ զգում մարդաշատ  վայրերում կամ ծանոթների մի որոշ շրջապատում ?
Եվ ահա , պատասխանը չուշացավ: Գրեթե պատահականորեն ձեռքս ընկավ Բախի վերոնշյալ գիրքը ու ես գտա իմ հարցերի պատասխանները:
Ճիշտ է , տարբեր ճամբարների եմ մասնակցել ու շաաաաաաատ ԻՍԿԱԿԱՆ ընկերներ ունեմ որոնցից յուրաքանչյուրը ինձ շաբաթներով կարող է հյուր ընդունել եւ միշտ էլ միասին խոսելու ու քննարկելու բան կունենանք , չնայած ընդամենը երեք կամ չորս օր ենք իրար տեսել , ԲԱՅՑ Ջոնաթանը դարձավ իմ առաջին ու միակ ԻՍԿԱԿԱՆ ընկերը ով այսուհետ կուղեկցի ինձ ցանկացած պահի՝ գեթ  ոչ մի պահ չհեռանալով ինձնից:
Նա ինձ սովորեցրեց որ երամից տարբերվելը ամենեվին էլ բացարձակ չէ , առավել եւս բացարձակ վատ :

Ճիշտ է չի նշանակում որ պետք է տարբերվել ուղակի տարբերվելու համար: Ընդհակառակը;պետք է լինել այնպիսին ինչպիսին էությունդ է , իսկ երկրագնդում կրկնվող էություններ չկան: Հետեւաբար .պետք է լինել այնպիսին ինչպիսին քո էությունն է , որովհետեւ մնացած բոլոր տեղերը ՝ էությունները զբաղված են:
Վերջնականապես համոզվեցի , որ ստեղծարար միտքը , նորամուծությունը երբեք չի ընդունվի երամիս կողմից , որովհետեւ երամն ընդունում է այն ինչ համարում է գեղեցիկ , իսկ գեղեցիկ համարում է այն ինչ սովոր է նրա աչքին , դե իսկ ստեղծարար բառն արդեն հուշում է որ այն գեղեցիկ լինել չի կարող:
Ջոնաթանը ինձ սովորեցրեց նաեւ առաջնորդել երամիս:
Ինչքան էլ որ երամս իմ սրտով չէ , ինչքան էլ որ նա գեղեցիկ կոչվածը բացարձակ ճշմարտություն է ընդունում , նրան պետք է հասկանալ :
Մինչ Ջոնաթանի հետ ծանոթանալը ես համոզված էի որ եթե ինձ վատ շրջապատ է հանդիպում , ապա ես պիտի փոխեմ այն , նրանցից ուղակի հեռանալով , իսկ հիմա ես այդ կարծիքին չեմ:
Միշտ չէ որ կարելի է փոխել շրջապատը ու նոր շրջապատ ընտրել , ու եթե դա նույնիսկ միշտ հնարավոր լիներ ապա դու կլինեիր շարքային երամի շարքային անդամ եթե այդպես վարվեիր ու կհնազանդվեիր գեղեցիկին:
Բայց ոչ:Պետք է փոխել շրջապատին եւ ոչ շրջապատը:Եթե բոլորը փոխեյին շրջապատը եւ ոչ շրջապատին ապա Ջոնաթանը չէր լինի այն Ճայը որը է , Ես չէի ունենա իմ ջոնաթան ընկերոջը ու կլինեի մի այլ մարդ , գուցե այլ մադր կլիներ նաեւ այն ըմբոստը , ում բախտ կունենամ փոխել ես…

Ես մի քիչ լավ եմ մաթեմատիկայից ու գրեթե ոչ մի օլիմպիադա բաց չեմ թողնում , բայց ընկերոջս հետ ծանոթանալուց հետո հիմա մաթեմատիկան ու թվերը համարում եմ մի բան , որը ստեղծել է մարդու կողմից իր գործը հեշտացնելու համար ու որը պարտադիր է  իմանալ գիտակցական աշխարհում գոյատեւելու համար ու պարտադիր է կարողանալ վայրկենապես մոռանալ դա երբ գործ ունես ենթագիտակցության ,մարդու հոգեվիճակի կամ այլնի հետ:
Մարդու կյանքում թվերի ու ՍԱՀՄԱՆՆԵՐԻ  ներառումը միայն հեռու կտանի կատարելությունից: Այդտեղ կատարյալին հասնելու համար սահմաններ օգտագործելը նույնն է ինչ մարմինը կատարյալ թուլացման հասցնելու համար ուժ գործադրելը…իսկ դու՞,փորձե՞լ ես: Հապա փորձիր.:Սա հասկանալու մեջ ինձ նաեւ օգնեց մյուս ընկերս ՝ Փոքրիկ Իշխանը:
Ես էլ ,Ջոնաթանի նման, ձգտում էի սահմանների որոնք ինքս ինձ համար էս սահմանում  ու մենք բոլորս մեր առորյայում ամեն վայրկյան (կրկին սահման) սահմանում ենք սահմաններ:
...այսօր պիտի 100 էջ կարդամ...........գրել...800-900 բառ...............արագությունը..80-ից...
ԵՒ սա էր այն ամենակարեւորը որով ես առաջնորդվում եմ ու կառաջնորդվեմ իմ ողջ կյանքում ու կփորձեմ տանել նաեւ երամիս:
Սահման գոյություն չունի՞, Ջոնաթան, ֊ ուրեմն սահման գույություն չունի՛՛՛՛՛

Ահա իմ ու ընկերոջս պատմությունը:Հույսով եմ որեւէ ազդեցություն ունեցա Քեզ վրա,այո,այո հենց քեզ վրա որ հենց հիմա կարդում ես սա ու եթե որոշես ծանոթանալ ընկերոջս հետ , ուրեմն ես հանգիստ կքնեմ ու կիմանամ որ կարողացա երամիս օգտակար լինել ու կհուսամ , որ հասարակ ճայ չեմ :
Բայց դու հանկարծ չտխրես եթե հանկարծ ընկերս քեզ վրա որիշ տպավորություն թողնի:Մեջբերածս դսերից որոշները ես ստացել եմ նրա շնորհիվ բայց ոչ անձամբ նրանից , էնպես որ փնտրիր եւ ,վստահ եմ,որ կգտնես:Իսկ եթե չգտնես , մի տխրիր,այլ հիշի՛ր , որ բոլոր մարդիկ տարբեր են ու բոլորը ՝ յուրահատուկ:
Ու ամենակարեւորը , հիշիր,
ՍԱՀՄԱՆ ԳՈՅՈՒԹՅՈՒՆ ՉՈՒՆԻ
Ու անընդհատ ձգտիր կատարելության ու չնայած վստահ լինելով որ երբեք կատարելության չես հասնի,նաեւ աղոթիր որ հանկարծ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹՅՈՒՆԸ վրա չհասնի:
Որովհետեւ այդ ժամանակ կյանքը կկորցնի իր իմաստը , կատարելությունը կդառնա մի հասարակ սահման ու դա կլինի աշխարհի վերջը…


գ. Արաքս /Արմավիր մարզ/, Արաքսի միջն. դպրոց
11-րդ դասարան
Գալստյան Նարեկ

գիրքը որը սովորեցրեց ինձ ապրել, ՇԱՐԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, ջոնաթան լիվինգստոն ճայը, ռիչարդ բախ,

Rate this posting:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}