Րիմմա Խաչատրյան: Գիրքը, որը սովորեցրեց ինձ ապրել

 Գաղտնիք չէ, որ կարդալով գրքեր մարդն ընդլայնում է իր մտահորիզոնը, զարգացնում իր պատկերացումը : Ցավոք, մեծահասկաների կողմից շատ են հնչում կարծիքներ, որ այսօրվա երիտասարդությունը ընթերցել չի սիրում, բայց ես համամիտ չեմ` գտնում եմ, որ միշտ էլ բոլոր ժամանակներում էլ այն մարդիկ,ովքեր սիրել են կարդալ միշտ էլ ժամանակ գտել են դրա համար ու իմ կարծիքով պետք չէ անընդհատ պնդել, որ համացանցն ու հեռուստատեսությունն են այդ թյուր կարծիքի գլխավոր պատճառները, որ երիտասարդների մեծամասնությունը չի սիրում ընթերցել:

  Բացի էսթետիկական բավարարվածությունից, որը ոչ պակաս կարևոր է և հանդիսանում է կարդալու հիմնական գործոններից մեկը գոյություն ունեն նաև շատ ուրիշ դրական գործոններ, որոնք մարդուն մղում են դեպի գիրքը: Շատ հաճախ գրքերում կարող ենք գտնել մեզ հուզող հարցերի պատասխանները և երբեմն նաև որոշ խնդիրների լուծումները, կապված ոչ միայն ռոմանտիկ հարաբերությունների հետ, ինչպես դա թվում է առաջին հայացքից, այլ նաև բացահայտել կյանքի իմաստը և ընտրել ճիշտ ուղին: Երբեմն գրքերի կերպարները մեզ կարող են շատ հոգեհարազատ լինել և զարմանալի չէ, որ ընթերցասերները ունեն իրենց սիրած գրական կերպարները, որոնց մասին կարդալով այս կամ այն ստեղծագործության մեջ նրանք բացահայտում են իրենց բնավորության ներքին ուժը:

Ու ամեն ընթերցող ունի իր գրադարանում մի գիրք, որն իր համար անգին է, որն իր համար առանձին մի աշխարհ է և, որը սովորեցրել է նրան ապրել ու ես էլ բացառություն չեմ: Այն գիրքը, որը սովորեցրեց ինձ ապրել ունի մի շատ հետաքրքիր անվանում, այն է «Կամուրջ հավերժության վրայով»:
«Դու միայն այն ժամանակ կկարողանաս դառնալ երջանիկ,երբ որ քեզ հաջողվի ոչ միշտ մտածել միայն քո մասին: Մինչև քո կյանքում չհայտնվի այն մեկը ում կյանքը քեզ  համար նույնքան կարևոր կլինի որքան որ քոնը,իսկ մինչ այդ դու քեզ կզգաս միայնակ, ու անընդհատ կփնտրես նրան»:
 Սրանք տողեր են Ռիչարդ Բախի «Կամուրջ հավերժության վրայով» գրքից: Այո՛, հենց գլխավոր հերոսն էլ ուզում էր գտնել այն մեկին ում կյանքը կգնահատեր իր կյանքից առավել: Եվ այո՛, իսկապես , մարդ իրեն միայնակ է զգում մինչ այն պահը, երբ գտնում է այն միակ մարդուն ում կողքին նա իրեն կարողանում է պահել իրական, ցույց է տալիս իր ուրաղությունը, տխրությունը: Ապրում է նաև նրա ցավերով և ուրախություններով: Ահա թե ինչ է նշանակում գտնել մեկին ում հետ դուք հարազատ եք` հարազատ հոգիներով:
Հենց Ռիչարդ Բախի «Կամուրջ հավերժության վրայով» գրքի մասին ել ուզում եմ ձեզ պատմել: Այս գրքը փոխեց իմ ամբողջ կյանքը, սովորեցրեց կյանքին նայել այլ աչքերով: Չհուսահատվել այն ժամանակ, երբ թվում է թե այլևս ոչինչ չի մնացել անելու:
«Երբեմն մեզ թվում է, որ այս աշխարհում չի մնացել ոչ մի վիշապ, ոչ մի խիզախ ասպետ, ոչ մի արքայադուստր: Մեզ թվում է, որ մեր ժամանակաշրջանը առանձնանում է այդ առասպելական ժամանակաշրջանից: Բայց ինչ լավ է , որ այս ամենը այսպես չէ: Արքայադստրերը, ասպետները, վիշապները, կախարդանքը և արկածները ոչ միայն մեր կողքին են , հենց այստեղ ու հենց հիմա, այլև ուրիշ ոչ մի բան չի էլ եղել երբեք»: Ահա, հենց այս տողերով է սկսվում «Կամուրջ հավերժության վրայով» գիրքը: Սրանք իմ ամենասիրած տողերից են: Հենց այս տողերը իմ մեջ հետաքրքրություն առաջացրին և ստիպեցին ինձ կարդալ այս գիրքը: Գիրքն այնքան հետաքրքիր էր ,որ ես այն կարդացի մեկ շնչով: Գիրքը Ռիչարդի և Լեսլի Պերիշի սիրո մասին է: Այն ինքնակենսագրական է և նկարագրում է իրական դեպքեր:
Այս գիրքը մարդկային հարաբերությունների մասին է: Նկարագրվում են տղամարդկանց և կանանց, մտերիմ մարդկանց հարաբերությունները: Նրա մասին է, որ երբեմն որքան դժվար է լինում պատկերացնել, որ այն մարդիկ,որոնց համար դու պատրաստ էիր նույնիսկ կյանքդ տալ կարող են դառնալ ուղղակի անծանոթներ: Ինչքան սարսափելի է, երբ դու փակվում ես ինքդ քո մեջ և փորձում ես թաքնվել սիրուց, սիրելիներից, քո իսկ հույզերից:Եվ այս ամենը այն պատճառով, որ մենք  հավերժ մեր մեջ ենք պահում անցյալում ստացած ցավերն ու վիրավորանքները, և կարծես արդեն անցյալի փորձից վախենում ենք վստահել ուրիշներին: Բայց այս ամենը հաղթահարելու միջոց գոյություն ունի և այդ միջոցը սերն է:
Իմ կարծիքով սա իմ կարդացած ամենահիասքանչ գրքերից մեկն է: Այս գիրքը կարելի է ասել փոխեց իմ հայացքները որոշ երևույթների նկատմամբ, դարձրեց ինձ ավելի նպատակասլաց և ստիպեց ինձ ձգտել և հասնել ավելիին: Սովորեցրեց ,որ մարդ չպետք է  համեմատվի ուրիշների հետ, այլ պետք է համեմատվի հենց իր հետ: Համեմատվի այն մարդու հետ ,ով եղել է ինքն անցյալում և պետք է լինել ավելի լավը քան երեկ: Այս գիրքը ինձ դարձրեց ավելի նրբանկատ և նույնիսկ ավելի բարի:
Այսպիսով եթե ինձ հարցնեին , թե որ գիրքը խորհուրդ կտայի կարդալ ես միանշանակ կառաջարկեի Ռիչարդ Բախի «Կամուրջ հավերժության վրայով» գիրքը: Այս գիրքը կարող ես կարդալ ցանկացած տարիքում: Այն նույնիսկ կարելի է կարդալ մի քանի անգամ, քանի որ ամեն անգամ յուրովի ես ընկալում կարդացածդ: Տարբեր տարիքի մարդիկ այս գիրքը կարող են ընկալել տարբեր կերպ:
Ես գտնում եմ,որ պետք է շարունակել կարդալ գրքեր և ինչքան հնարավոր է շատ, քանի որ  գիրքը զարգացնում է մարդկանց և ոչ մի ֆիլմ գրքի ուժը չունի:
Յուրաքանչյուր մարդ կարդալով նույն գիրքը պատկերացնում է յուրովի, իսկ ֆիլմերը ըստ իս որոշ չափով նաև մեզ ստիպում են պատկերացնել այնպես  ինչպես ռեժիսորը:
Այսպիսով կո՛չ եմ անում բոլոր մարդկանց կարդալ ինչքան հնարավոր է շատ գրքեր:




Երևանի Հ. Գալստյանի անվան 83 դպրոց, 10-րդ դասարան
Խաչատրյան Րիմմա

գիրքը որը սովորեցրեց ինձ ապրել, ՇԱՐԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, ռիչարդ բախ,

Rate this posting:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}