Անի Ամսեյան` Եթե հանդիպեի իմ սիրելի հերոսին

<<Եթե ձեզ մոտենա ոսկեգանգուր մի փոքրիկ տղա , եթե նա զրնգուն ծիծաղ ունենա և ձեր հարցերին չպատասխանի , դուք իհարկե գլխի կնկնեք թե ով է  նա :

 Այդ ժամանակ շատ եմ խնդրում ձեզ , չմոռանաք փարատել իմ վիշտը , անմիջապես գրեք ինձ , որ նա վերադարձել է >> …

 Սիրելի Անտուան Դը Սենտ Էքզյուպերի, Ձեզ գրում է Անին : Ես շա՜տ – շա՜տ ուրախալի լուր ունեմ : Ձեր ուղերձը կարդալուց հետո ես շատ եմ փնտրել նրան: Ազնիվ խոսք շա՜տ – շա՜տ : Ամեն ժպտացող փոքրիկի , պատահական անցորդի , ծառերի , ծաղիկների մեջ ամեն - ամեն ուր փնտրել եմ նրան : Ես ծաղիկներից եմ հարցրել , գուցե վարդերը տեղյակ լինեին նրանից , բայց վարդերը լուռ էին … Նրանք ոչինչ չասացին … Աղվեսն ու օձն էլ չկային , ու ես չգիտեի այլևս ինչպես գտնել նրան … Հուսահատվել էի …

 Գիտեի ինչքան եք կարոտել դուք նրան ու հավատացեք նույնչափ և ես … Ուզում էի իմանալ `  ի՞նչ եղավ ծաղիկի հետ և ի՞նչ է անում գառնուկը … Արդյո՞ք նա իր մոլորակ գնաց …

 ՈՒ գիտե՞ք … ես նրան գտա : Այո՛ , գտա ՜ … Մենք շատ պատահական հանդիպեցինք ՝ իմ երազում … Իրականում նա ապրում է ամեն մեկիս մեջ : Նա չէր փոխվել , հենց ձեր նկարագրածի պես : Ես լսեցի նրա զրնգուն ձայնը ու գիտե՞ք նա պատասխանեց հարցերիս : Մենք երկար խոսեցինք … Ես ասացի որ շատերն են փնտրել նրան : Սիրելի Անտուան Դը Սենտ Էքզյուպերի ձեզ նամակիցս բացի ուղղարկում եմ հազարավոր երեխաների սերն ու ժպիտները :

- Երկիր մոլորակից ես շտապեցի իմ մոլորակ … Ես շատ էի կարոտել ծաղիկիս … Այնպիսի արագությամբ հասա տուն որ ինքս էլ չհասկացա , թե ինչպես եղավ … Ես ասացի որ շատ եմ սիրում ու միշտ կպաշտպանեմ նրան : Նա էլ ինձ էր շատ կարոտել … Գիտե՞ս նա ու գառնուկը ընկերացել են … Գառնուկս ինձ շատ է օգնում , բաոբաբներն էլ այլևս չեն անհանգստացնում :

- Ինչ լա՜վ է Փոքրի Իշխան , ես շատ մտահոգված էի , հիմա այնքան ուրախ եմ որ ամեն ինչ լավ է , որ ծաղիկն ու գառնուկն հաշտ են … Բայց Փոքրի Իշխան , դու տխուր ես , ես զգում եմ դա … Խնդրում եմ ասա ի՞նչ է պատահել …

- Դե՜ …

- Ի՞նչ :

- Ես գիտեմ , որ շատ բան է փոխվել … Տխրում եմ … Երկիր մոլորակն արդեն համակարգիչներն են ղեկավարում : Ես գիտեմ որ երեխաներն էլ բակ չեն իջնում , չեն խաղում … Նրանք այդ արկղերով են տարված :Դե ի՞նչ էր , ի՞նչ էր անունը … Հա , համակարգիչ :

 Երբ դու տարվում ես արկղով դու այլևս չես կարող որևէ մեկին ընտելացնել , դա սարսափելի է , քանի որ դու ոչ էլ ծաղիկ ունենալու ժամանակ կունենաս :

 Ես առաջ ասում էի , որ մեծերը զարմանալի մարդիկ են , ու ես համոզված եմ դրանում , բայց հիմա շատ եմ վախենում , որ արդեն փոքրիկներն են ինձ զարմացնում :

- Դու երևի նեղացել ես հա՞ : Ինչու՞ Երկիր չես գալիս :

- Մի քիչ վախենում եմ : Մարդիկ այնքան են շտապում , որ երևի անգամ չեն էլ նկատի ինձ … Վիրավորանքից եմ վախենում :

- Չէ ինչու՞ : Ախր քեզ շատերն են փնտրում … Նրանք կերջանկանային քեզ տեսնելով : Երբևէ չե՞ս եկել :

- Եկա մեկ անգամ : Ու գիտե՞ս , շատ վախեցա …

 Ձեզ մոտ դրանց ավտոմեքենաներ են կոչում … Այդ հսկաները մարդ են կուլ տալիս … Ես տեսա , թե ինչպես փողոցում հսկան մի բազմություն կուլ տվեց : Արագ փախա , ամբողջ Երկիրը ողողված է այդ մարդակեր մեքենաներով : Ծաղկի փոխարեն մարդիկ այդ մարդակերերին են փայփայում … Ու ծուխ էր ամբողջ Երկրում … Մտածեցի , որ դա մեծերի ձեռքի գործը կլինի , արագ փոքրիկներ փնտրեցի , և գիտե՞ս թե ինչ եղավ :

- Ի՞նչ :

- Փոքրիկներն էլ էին մեքենքներով տարվել : Դա էլ ուրիշ տեսակ էր , ավելի փոքր ` սարսափելի սարքեր էին , նրանք իբր դրանով խոսում էին … Հեռախոս էին դրել անունը …

- Իսկ չխոսեցի՞ր նրանց հետ :

- Նրանք ինձ չնկատեցին , ու ես փախա …

 Ես մարդ էի փնտրում , բայց մեքենաներ գտա Երկրի վրա …
  Փախա այդ մեծ գործարանից : Գնացի ծաղիկիս մոտ ու շատ տխրեցի , նա միանգամից հասկացավ ու մխիթարեց ինձ … Բայց մեկ է սիրտս շատ է ցավում: Սարսափելին այն է , որ այդ արկղերը թվերով են լցված և մոլորակը ողողված էր թվերով : Ես էլի շատ բաներ տեսա , բայց ներիր պիտի գնամ : Ծաղկիս մենակ եմ թողել :

 Դու հիմա գիտես ինձ որտեղ փնթրես … Գիտես , որ ես ապրում եմ քո մեջ … Ես քո երազի մշտական հյուրը կլինեմ … Ուղղակի կանչիր ինձ …

Նյութը խմբագրված չէ.

եթե հանդիպեի իմ սիրելի հերոսին, Մրցույթներ, Փոքրիկ իշխան,

Rate this posting:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}